LOESWOUTERSON.NL
Master of Action Learning | Acteur | Coach | Schrijver
LOESWOUTERSON.NL
Master of Action Learning | Acteur | Coach | Schrijver

“Het moet wel betaalbaar blijven.”
Dat statement hoor ik als grote drijvende kracht achter hoe ons land op dit moment wordt aangestuurd:

‘Mooi dat we ouderen die niet meer zelfstandig kunnen wonen opvangen. Maar het moet wel betaalbaar blijven.’
‘Mooi dat we steeds meer mogelijkheden hebben om ziektes te bestrijden en te genezen. Maar het moet wel betaalbaar blijven.’
‘Goed dat we in een rechtstaat leven en mensen een beroep doen op rechtspraak. Maar het moet wel betaalbaar blijven.’
‘Mooi dat we wetenschappelijke ontdekkingen doen waardoor we technologisch meer kunnen, bijvoorbeeld als het gaat om schonere energie. Maar het moet wel betaalbaar blijven.’
‘Prima dat we onze menselijke kant laten zien als mensen weg moeten vluchten uit een oorlog en opvang zoeken. Maar het moet wel betaalbaar blijven.’
‘Heel aardig: natuur en dieren. Maar het moet wel betaalbaar blijven.’
‘Leuk hoor, dat mensen in staat zijn een gevoelsleven te ontwikkelen, te musiceren, te spelen en te ontwerpen. Maar het moet wel betaalbaar blijven.’
‘Prima dat er steeds meer mogelijkheden zijn om zorg aan jeugd te verlenen die het sociaal of geestelijk moeilijk hebben. Maar het moet wel betaalbaar blijven.’

Het riep de vraag bij me op: wat is ‘het’?
Wat moet er precies betaalbaar blijven? Waar bezuinigen we zo hard voor om ‘het’ te beschermen?
Is ‘het’: de tijd tussen dat je geboren wordt en doodgaat?
Is het de bedoeling die tijd zo ‘betaalbaar mogelijk’ door te brengen? Opdat het voor anderen om je heen gedurende de tijd dat je er bent, ook allemaal een beetje betaalbaar blijft?
Rationeel gezien valt er weinig tegenin te brengen. Wat zou er op tegen zijn dat het allemaal een beetje betaalbaar blijft.
Maar is “Lieve pap / lieve mam, vandaag nemen we afscheid van je. Je hebt een goed betaalbaar leven geleefd. Dank je wel dat je de maatschappij niet teveel hebt gekost,” straks het grootste compliment dat boven je graf kan worden uitgesproken?
Tijd om weer eens na te denken over wat we echt belangrijk vinden en wat het leven de moeite waard maakt. En of geld daar terecht zo’n belangrijke plaats bij inneemt.

Als we leven op een rekenmachine is onze wereld afgemeten, zijn de geluiden beperkt en is afrekening het hoogste goed.

Ik bedank ervoor.

Afbeelding van Alexander Stein via Pixabay

Liked this post? Follow this blog to get more. 

2 Responses
  1. Steven Gort

    Kern. En raak Loes.

    Wat ik zo’n boeiend vraagstuk vind is hoe het toch kan dat waar ieder individueel ongetwijfeld deze zelfde kern zal onderschrijven, dat er dan toch blijkbaar een andere uitkomst mogelijk is zodra we de ‘vertaling’ maken en het uit handen geven naar iets wat wij overheid en/of regering noemen.

    Enfin. +1 wat Ik bedank ervoor betreft!

  2. admin

    Er komen twee richtingen op in mijn gedachten:
    1. mogelijk heeft het iets te maken met gunnen (aan de ander) en beschermen (van wat je denkt nodig te hebben)
    2. de ‘gap’ die Argyris beschrijft: de kloof tussen wat onze voorkeurstheorie is en onze gebruikstheorie. Voorkeurstheorie = kort gezegd, hoe we vinden dat we moeten handelen. Gebruikstheorie = wat blijkt uit ons gedrag over waar we ons handelen daadwerkelijk door laten aansturen. Dan blijkt onze gebruikstheorie beduidend behoudender en defensief te zijn dan onze voorkeurstheorie.

    Dat we dingen kunnen vinden, die we niet doen als het erop aankomt, omdat we dan toch worden gedreven tot iets anders. En dat andere, dat defensieve is wellicht zoiets als: als ik maar niet tekortkom.
    Het is naar als overheden dat gevoel aanwakkeren door continu te communiceren dat we allemaal tekort gaan komen als we niet beginnen elkaar dingen te ontzeggen.
    Ik snap ook wel dat we niet eindeloos geld kunnen uitgeven. Mijn eigen huishoudboekje heb ik ook op orde. Maar ik zoek wel naar een heroriëntatie op waar we het allemaal voor doen, want de wind die er nu waait is mij te koud en oppervlakkig.