(Zonder) afscheid

 
Gedienstig zoekt Spotlight
jouw sporen terug.
Harde virtualiteit.
13 september 2012
“Loes Wouterson, je hebt nieuwe volgers op Twitter”
 
Een ReTweet.
En nog een.
Een bericht aan mij. Met een link. Over Alzheimer.
“Ik zie dat je met dementie bezig bent. Vandaar de link.”
 
De hersenen. Jouw gebied.
Op jouw heel eigen wijze de weg weten
in al die vertakkingen
die grijze vormsels waarvan zich nog zoveel aan het zicht onttrekt.
 
En los van de materie
wat zij voortbrengen aan gedachten, gevoelens
bewustzijn
Aan logica en onlogica.
 
Eindeloze mogelijkheden en herstelmogelijkheden
en omwegen die niemand kende.
Vertakkingen en voortbrengsels uit onze eigen
walnoot
waarvan de inhoud ontstond door geboorte en ervaring
waarvan we er deelden
en nog meer deelden
want herkenning is snoezeleuforie voor ons bewustzijn.
 
Net begonnen
met die vertrouwde verkenning.
En nu.
 
Het dikke boek voor mij
dat jij me stuurde
bol van variaties op de dood
en krochten van het leven.
Hersenspinsels.
 
Een ervan bracht ik met jouw hulp
tot leven.
 
En nu.
 
Net nadat je deze zomer
voor het eerst het land betrad
waar sporen lagen
moesten liggen
in ieder geval hersensporen.
 
Daar zouden we over praten
uitwisselen
want ik was daar niet geweest;
slechts een van mijn ooms
die leefde dankzij overleven,
nu ook dood.
Hij werkte, leefde, vocht daar
een tijd.
 
Door je lichaam verraden
ben ik verplicht afscheid van je te nemen
zonder afscheid
“ik bel je volgende week”
maar een dag later was volgende week nog niet bereikt
en jouw einde wel.
 
Heeft Hij je niet gewaarschuwd
toen je dat briefje in Zijn muur stak?
 
Maar ach.
Al die vragen helpen niets meer.
En nu.
 
Ik zal mijn verlies moeten nemen.
En mogelijk nog eenmaal gestalte geven
aan een uitnodiging van jou
door jou geïnitieerd
in november.
En wie weet
als een van jouw collega’s gelijk heeft
over bewustzijn
dat onstoffelijk voortbestaat
wie weet
tref ik je daar dan toch.
  
 

  
“Er woonde liefde diep bij u in huis.
De jaren maken hoeken in een mens,
zodat hij eenmaal komt te staan ergens
op een van God verlaten wegenkruis (-)”

Achterberg

Liked this post? Follow this blog to get more.